در مرحله‌ای خاص، انسان به کالبد نیروانی یا بدن آتما می‌رسد که بیانگر رشته‌ای از انرژی‌ها و لطافت‌هاست. این مرحله به نظر می‌رسد در آن انسان به حالتی از بی‌میلی، بی‌آرزویی، سکوت و آرامش مطلق دست می‌یابد. از این حالت، انسان می‌تواند به جامعه کائنات پیوسته و احساس یک‌پارچگی با آن کند.
همچنین، تأکید شده که در مرحله‌ای پیش‌تر از این، انسان نباید به کالبد ششم یا جسم فیزیکی متعلق شود. این کالبد فیزیکی از پیشرفت به مراحل عمیق‌تر از وجود انسانی باز می‌دارد. برای رسیدن به مرحله‌ی هفتم یا بدن نیروانی، باید از انواع میل و اشتیاق‌ها عبور کرده و به حالتی از عدم انتظار و بی‌میلی دست پیدا کرد. این حالت تنها بودن و هستی را با خود به همراه می‌آورد و انسان به اصلی‌ترین حالت وجودی خود نزدیک می‌شود.
در این مقاله، دربارهٔ ارتباط بین “بدن نیروانی” یا “کالبد هفتم” انسان با “چاکرای تاجی” یا “چاکرای ساهاسرارا” صحبت می‌شود. این ارتباط به نظر می‌رسد در راستای مسیری روحانی و معنوی از تحول انسان قرار دارد.
“چاکراها” در فلسفه و معنویت، نقاط انرژی در بدن انسان هستند که در طیف مختلفی از مراحل و تجربیات روحانی فعال می‌شوند. “چاکرای تاجی”، که به معنی “نیلوفر هزار گلبرگ” است، به نظر می‌رسد به ارتباط عمیق با وجود و بعد از مرگ اشاره دارد.
“کالبد هفتم” یا “بدن نیروانی” در ارتباط با “چاکرای تاجی” قرار دارد و هستی ابدی از طریق این چاکرا ظهور می‌کند. به عبارت دیگر، در این مرحله، انسان به حالتی از وجودی عمیق‌تر و ماندگاری دست می‌یابد.
تاکید می‌شود که برای رسیدن به این حالت، باید از مراحل قبلی از تکامل روحانی عبور کرده و از محدودیت‌ها و میل‌های ذهنی خارج شویم. “کالبد ششم” که به جسم فیزیکی اشاره دارد، باید رها شود و “خواستن” نیز باید کنترل شود. در این مرحله، حتی آگاهی نیز از اهمیت خود ساقط می‌شود زیرا سفر به عبور از آگاهی انسان را می‌توان تجربه کرد. این تجربه به نوعی به شناخت وحدت بزرگتر و ارتباط با وجود کلی هدایت می‌کند.
مرحله نیروانی
مرحله رسیدن به
درک هیچ بودن در شبکه های هرمی بی انتها
تشکر !
دقیقاااااا