چه سمومی باعث بسته شدن چشم سوم می شود؟

چشم سوم (همچنین به عنوان پیوند داخلی معروف است) در واقع یک بخش از سیستم عصبی است که وظیفه کنترل عضلات چشم را برعهده دارد. بسته شدن چشم سوم معمولاً به علت عوامل زیستی ناشی از بیماری یا عوارض جانبی داروها اتفاق می افتد. برخی از علل مشترک عبارتند از:

التهاب:

التهاب در سیستم عصبی مرکزی، شامل چشم سوم، می تواند باعث بسته شدن آن شود. عواملی مانند عفونت های ویروسی (مانند آبله و سیتومگالوویروس) و عفونت های باکتریایی (مانند بورلیا، که سبب بروز بیماری لایم می شود) می توانند التهاب را در چشم سوم ایجاد کنند.

عوارض دارویی:

برخی داروها ممکن است عوارض جانبی در سیستم عصبی مرکزی، از جمله بسته شدن چشم سوم، ایجاد کنند. مثال‌هایی از داروهایی که ممکن است باعث بسته شدن چشم سوم شوند عبارتند از داروهای ضدتشنج، ضدافسردگی و ضداضطراب.

ترمیم خودکار:

گاهی اوقات بسته شدن چشم سوم می تواند نتیجه خودکار شدن سیستم عصبی باشد. به عنوان مثال، در حالت استرس یا اضطراب شدید، سیستم عصبی ممکن است به طور خودکار و غیرارادی بسته شود.

اختلالات سیستم عصبی:

برخی اختلالات سیستم عصبی می‌توانند باعث بسته شدن چشم سوم شوند. مثلاً، برخی از بیماری‌های عصبی مانند اسکلروز چندگانه، آتروفی عضلاتی نخاعی، پارکینسون و التهاب عصب‌ها (عصبوپاتی) ممکن است به بسته شدن چشم سوم منجر شوند.

عوامل متابولیکی:

برخی اختلالات متابولیکی می‌توانند بسته شدن چشم سوم را تحت تأثیر قرار دهند. به عنوان مثال، در برخی موارد اختلالات الکترولیتی مانند کاهش سطح پتاسیم در خون (هیپوکالمی) ممکن است باعث بسته شدن چشم سوم شوند.

سایر عوامل:

بعضی عوامل دیگر نیز می‌توانند باعث بسته شدن چشم سوم شوند. مانند سرطان‌های مغزی یا تروما و ضربه به سر که ممکن است سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار داده و بسته شدن چشم سوم را ایجاد کنند.

مهم است بدانید که این فقط یک فهرست از علل ممکن است و برای تشخیص دقیق و درمان بسته شدن چشم سوم، بهتر است با پزشک متخصص چشم یا نورولوژی مشورت کنید. آنها می‌توانند شرایط شما را بررسی کرده و تشخیص و درمان مناسب را تعیین کنند.